Het zit er op
We slapen uit, Jacco loopt zijn rondje, de tent kan droog de bank in en Teun en ik poetsen Campie nog even. Rond de middag rijden we de camping af naar Canterbury. Het is weer eens moeilijk om te
parkeren. Je mag bij de bussen staan, 2km buiten het centrum maar dan wel voor 15 pond, zo'n 18 euro, joh daar hebben we vannacht voor op een camping gestaan met een camper, 5 personen en een
tentje en alle faciliteiten. Dus daaaag. Jacco dumpt ons in het centrum en gaat zelf terug om Campie bij de supermarkt te zetten. Daar mag je 2 uur staan en Jacco wil toch niet winkelen dus dan
gaat hij een rondje lopen. De hele stad is ommuurd met een hele mooie stadswall. We zagen bij de busparkeerplaats al ratten oversteken maar Jacco heeft een rondje park gelopen en daar renden ze
bijna over zijn voeten. We moeten denk ik Rob de Nijs even sturen met de rattenvanger van Hamelen. Wij lopen de stad in, Kim en Gideon verliezen we bij een tweede hands boekwinkel. Ik zie een
andere winkel die mijn interesse wekt maar niet die van Teun dus ook wij gaan ieders apart verder. Ik wandel door de straten, de gebouwen zijn oud en statig maar vies. Ook de cathedraal is smotsig.
Ik kom uit in een grote winkelstraat en kan kiezen, ga ik links of rechts, het ziet er uit alsof ik ongeveer in het midden sta. Ik ga rechtsaf, er zit een man gitaar te spelen met een enorme
versterker er aan. Het snijdt door mn gehoorzenuw heen, brrrrrr. Ik loop verder en links en rechts van de straat zijn goede doelen winkeltjes gerund door vrijwilligers met 2e hands spullen. De
hartstichting, gehandicapte kinderen in Rusland en noem maar op... ertussen zitten eettentjes en barretjes, allemaal gevestigd in oude, slecht onderhouden gebouwen. Verder zit er elke paar meter
iemand dronken te zijn of probeert iemand geld te verdienen met muziek of kunst of simpelweg door te bedelen. Er zit een jonge man met vergroeide voeten, alsof hij de scharen van een kreeft op de
plaats van zijn tenen heeft. Ook zijn handen zijn vergroeid maar het lukt hem om er mee te tekenen. De tekeningen probeert hij te verkopen. Verderop ligt een jongen met een hele vieze korte broek
en dito shirt. De zolen van zijn voeten zijn zo zwart als roet, ook de rest van zijn lichaam is vies. Hij ligt half op zijn zij op straat met zijn ogen dicht en zijn lippen bewegen zonder dat er
geluid uit komt. Het lijkt nog het meest op het opzeggen van een gebed. Dit is geen junk, hij heeft niets bij zich en bedelt ook niet. Het ziet er uit of hij een geestelijke handicap heeft. Hij is
echt anders dan de anderen die op straat zitten. Ik schat hem net zo oud of iets ouder dan Teun en hij raakt me. De anderen raken me ook maar deze jongen in het bijzonder. Iedereen dendert voorbij
alsof ze er niet zijn. Ik vraag me altijd af waarom? Waarom zit iemand daar? Waar ging het mis? Je maakt mij niet wijs dat er ook maar iemand is die op een dag denkt: zo vanaf nu ga ik er lekker
een puinhoop van maken, ik steek een lekkere spuit heroïne in mijn arm of ik zuip mijn lever naar de klote. Dat gaat er bij mij niet in. Al deze mensen proberen een pijn te verdoven. Er is onderweg
iets heel erg mis gegaan. Ik word er verdrietig van. Ik word verdrietig van de hele stad. Iedereen kijkt hier treurig, de mensen achter de kassa's van de winkels kijken suf en nietszeggend uit hun
ogen. Alles voelt hier zwaar en triest, ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik draai om aan het einde van de straat en loop nogmaals langs al deze mensen en nog meer goede doelen winkeltjes.
Pffffff. Ik kom terecht in het stuk straat waar ik zou zijn gekomen als ik linksaf was gegaan en daar kom ik terecht tussen de luxere winkels maar ook hier kijkt niemand vrolijk. Ik ga zitten op
een bankje rond een boom in de schaduw en stuur mijn locatie en de vraag waar iedereen is. Jacco is in de supermarkt en vraagt wat hij moet kopen. Kim en Gideon zijn ver bij me vandaan en Teun is
in de poundshop. Ik zie een poundshop en vraag aan Teun of hij tegenover de Mac Donalds is. Jaaa, nou dan kom ik er ook aan... we doen een rondje, even plassen bij de Mac, daar hebben ze altijd van
die krappe toiletten waar je eigenlijk eerst op de wc moet gaan zitten voordat je de deur dicht kunt doen maar ja as ge moet dan moet ge hè. Ik moet met Teun mee want hij weet een sportwinkel maar
ik hoor iemand heel mooi halleluja zingen en word als een magneet daar heen getrokken. Het is een oude man met een staartje, een gitaar en een prachtige kledingcombinatie. Hij draagt een korte
broek met ananassen en een knallend Hawai hemd er op, werkschoenen aan zijn voeten waar hij het ritme mee stampt. Het klinkt heel mooi en hij speelt ook echt mooi gitaar. En het is de eerste
persoon in Canterbury die ik vrolijk zie kijken vandaag. Voor hem liggen muziekboeken en geschreven teksten en naast hem staat een ontkurkt flesje bier en een flesje water. Teun ziet de bui al
hangen en zegt: mam als jij nou op het bankje hier gaat luisteren, kijk ik vast in de sportwinkel. Kijk daar zit al een mevrouwtje, die wil vast wel met je babbelen. Klinkt goed Teun. Ik zit nog
niet eens of de vrouw begint al tegen me te kletsen. Ze vraagt waar ik vandaan kom en wat we hier doen. Ik beantwoord haar vragen en vraag op mijn beurt of ze in de stad woont. Nee, ze woont in een
dorp verderop en heeft kleding gekocht bij de Primark. Ze vraagt wat ik van de stad vind. Uhhh, nou... er zijn mooie gebouwen maar verder doet de stad triest aan. Ze is het met me eens, de stad
verpaupert, iedereen doet zijn ding en tijd voor een gesprekje is er niet meer. Ondertussen komt Teun me een koel flesje ice tea brengen, wat lief, het is 25 graden vandaag dus dat gaat er wel in
hoor. De vrouw en ik kletsen nog wat en dan is het tijd voor haar om naar de bus te gaan. Ze is aan de stevige kant en zegt dat ze moeilijk op kan staan door haar pijnlijke gewrichten. Ze schommelt
eerst even heen en weer voor ze een poging doet om op te staan. Ik geef haar een steuntje onder haar elleboog zodat ze makkelijker omhoog kan. Ze bedankt me, zegt dat ik een goed mens ben en dat de
wereld mooier zou zijn als er meer mensen zoals ik zouden zijn. Ik word er verlegen van, mompel dat het geen moeite was, we zeggen gedag en daar gaat ze naar de bus. Ik blijf in gedachten achter.
Is het echt zo treurig gesteld met de wereld dat iemand je bedankt alsof je moeder Theresa bent omdat je een steuntje geeft. Het gaat automatisch en in mijn ogen is het heel normaal. Ik moet echt
weg uit deze stad, ik word er melancholisch van....
Teun komt aangehuppeld, hij heeft een sportbroek gezien dus ik moet echt even mee de sportzaak in. De man heeft inmiddels zijn gitaar weggelegd en rookt een peuk. Het concert is af. We hebben hem
ons laatste Engelse kleingeld gedoneerd en ik ga mee met Teun. Het is even zoeken naar een paskamer maar Teun vindt er boven een. Ik volg en ga op het bankje naast het gordijn zitten. Er is een man
bokshandschoenen aan het passen en een medewerkster hangt de spullen recht. Dan komt Teun van de andere kant van de winkel aangerend in zijn nieuwe broek. Huh, is daar ook een paskamer? Teun ligt
in een deuk, hij had niet gemerkt dat ik naast het gordijn was komen zitten en ging een rondje om mij te zoeken. Haha, ik ben hieier!! De broek is goedgekeurd en we gaan naar beneden om af te
rekenen. Alweer van die chagrijnige, ongeïnteresseerde snuiten, pfffff....
Teun heeft nog een probleempje, hij wilde een game kopen maar kreeg hem niet mee omdat hij nog geen 18 is. Ik bied aan om hem te halen maar het lijkt hem handiger om Gideon even te bellen want die
weet waar hij naar moet zoeken. Nou ja zeg, ik kan heus wel een spelletje kopen hoor!! Kim en Gideon zijn vlakbij en komen naar ons toe en kopen het fel begeerde spel en dan gaan we op zoek naar
een plek waar Jacco ons weer op kan pikken. Kwart voor vijf zitten we weer voltallig in Campie en gaan we op weg naar Dover. Een half uurtje rijden. Je mag op de kade staan tussen 5 uur s'avonds en
9 uur s'morgens. Het zijn parkeerplaatsen voor een 6 verdiepingen tellend flatgebouw over de hele lengte van de kade. Verderop staan wat chique hotels. Het is heel helder en we kunnen Frankrijk
zien liggen. We zien nog een stukje van de White Cliffs en er gebeurt hier van alles. De kids zijn naar de winkels achter het flatgebouw, Jacco kijkt boten en ik type dit verhaal. Het lijkt wel of
ik in een Jan van Haasteren puzzel terecht ben gekomen. Er varen veerboten de haven uit, de roeiclub peddelt voorbij, er zwemmen mensen met een boei op de rug grote rondes in het water. Opeens hoor
ik gezang achter me, heel mooi gezang, er loopt een jonge man zingend door het gras met oortjes in en zijn telefoon in de hand. Hij zet kleine stapjes en zingt een mooi musicalliedje. Vreemd
gezicht maar mooi gezongen. Er racen twee mannen op electrische stepjes voorbij en in de lucht hangt een paraglijder. Voor ons staan jonge Nederlandse mensen met een jongetje van een jaar of drie
en een herdershond. Het jochie heeft een klein fietsje en scheurt daarmee de stoep op en neer, hung hung hung maakt hij de racegeluiden er bij. Lekker ding! Zijn papa laat de hond uit, ze hebben
kwart over acht de boot en wachten hier tot het tijd is. Er loopt een man langs die op zijn mobiel bezig is, zijn zoontje loopt een meter achter hem en is op zijn tablet bezig en daar achter op 2
meter huppelt zijn zusje. Er is een meeuw bezig een Mac Donalds zak uit de vuilnisbak te trekken en het lukt hoor. Er zitten alleen nog sausbakjes in die hij behendig open prikt en leeg slobbert.
Veel mensen lopen hier een rondje met de hond, een man maakt een foto van de meeuw en op het bankje zit een zwerver te dutten met een blik bier in zijn hand. Naast hem een roltrolley gevuld met
zijn bezittingen. Er lopen continu hardlopers langs waaronder een oudere man met een staartje in zijn grijze haar en kniekousen die zijn opgetrokken tot onder zijn oksels. Kortom we hebben genoeg
te zien hier. Ik staar over het water en maak de balans op van onze vakantie. Wat hebben we weer veel mooie natuur gezien, mede dankzij mijn broertje die ons naar de mooiste plekjes van Ierland
heeft gestuurd. Wat hebben we het weer gezellig gehad met z'n allen, geen ruzie is er geweest en we leven toch met 5 mensen op een paar vierkante meter maar we voelen feilloos van elkaar aan
wanneer iemand even ruimte nodig heeft en diegene krijgt dat dan ook. En wat een rijkdom dat iedereen nog gezellig met ons mee is. We hebben meer dan ooit 'wild' gestaan en wat heeft ons dat leuke
ervaringen gebracht met als hoogtepunt de muzikale barman. Wat heb ik veel voetbalstadions gezien (haha). Wat hebben de kids onderweg veel spelletjes gedaan, komedie geluisterd en gelachen met
elkaar. Wat heeft Campie ons weer goed rondgereden en veilig onderdak geboden. Wat hebben we een goede chaffeur die geen smal of stijl weggetje schuwt maar wel altijd veiligheid eerst. Wat zijn wij
een bofkonten dat we dit kunnen en mogen doen. Ik ga tevreden en dankbaar met een hoofd vol mooie herinneringen weer naar huis en volgens mij is dat de grootste rijkdom die er bestaat.........
Burton on the Water
Bourton on the water vandaag. Daar zijn we in 2013 ook geweest. Heel toeristisch maar wel super gezellig. We vinden een parkeerplek, die zijn daar langs de weg en je mag anderhalfuur staan met de
parkeerschijf. We lopen het eerste winkeltje in, ze hebben heel leuk servies. Ik kwijl bij Beatrix Potter servies met Pieter Konijn en Kim bij Alice in Wonderland servies. We verlaten de winkel
zonder iets te kopen en struinen verder. Jacco zegt dat er een bui aan komt en dat we gaan schuilen in een theesalon. Ik vind het een prima idee. Aan het plafond hangen balken met haakjes en
daaraan allemaal verschillende theepotten en ook op planken langs de muur en in de vensterbanken staat het vol met theepotten. Alle kleuren en vormen maar ook een olifant, een fornuistheepot en een
openhaard theepot. Je kijkt je ogen uit. We eten verse scones met boter en aardbeienjam en clothed cream, een soort te stijf geklopte slagroom maar lekkerrrrr... Kim en ik hebben pepermuntthee
besteld en krijgen een pot waar je de hele familie mee kunt bedienen. Ze zijn in Engeland absoluut niet gierig met thee. Aan de tafel naast ons zit een bejaardenhuisgezelschap met begeleiders. Ze
zitten heerlijk te smikkelen en genieten met volle teugen. Opa moet naar de wc dus allemaal even ruim baan en daar gaat hij met een begeleider en zijn wandelstok. Op pantoffels met trainingsbroek
aan, heerlijk!!! Aan de andere kant heb ik zojuist een oude dame met rollator op haar stoel geholpen en nu zit ze te genieten van gepofte aardappels met graspte kaas en kijkt genietend voor zich
uit.... De bui valt mee maar het was een heerlijke pitstop hoor. We gaan allemaal een kant op, ik ga naar het kerstwinkeltje aan het einde van de straat. Daar hebben ze zulke mooie dingen. Ik koop
Poeh, Tijgetje en Ieoor voor in de boom en klets met de vrouw achter de toonbank, al een dame op leeftijd, ze kijkt alle doosjes na of het goede ornamentje er in zit want er heeft wel eens een
verkeerde in gezeten en ze gokt dat ik niet uit Nederland kom om het te ruilen. Nouuuuu voor Ieoor doe ik veel hoor (haha). Ik reken af, we wensen elkaar fijne kerstdagen, waarom ook niet, het is
al 7 augustus en ik loop nog even naar het watertje dat dwars door het plaatsje loopt. Daar ga ik nog even op een bankje zitten en genieten, van het weer, het uitzicht, mijn aankoop en de mensen.
Aan de overkant in het gras zijn heel veel mensen aan het picknicken. Overal staan Aziatische mensen foto's te maken met hun mobieltjes. De kroegbaas zei het al: Burton on the Water is overdag
Aziatisch. Maar Aziatische mensen zijn altijd blij en enthousiast, dat vind ik leuk om te zien. Even verderop zit opa pantoffels van het bejaardenreisje in een rolstoel voor zich uit te staren met
een glimlach om zijn mond... En dan is het weer tijd om verder te gaan, jammer maar ja we moeten een boot halen vrijdag en klagen mogen we niet na alles wat we hebben beleefd hoor. We rijden
vandaag naar in de buurt van Canterbury, 276 km voor de boeg en het gaat traag want het is de buiten buiten buiten weg om Londen, dus file file en nog eens file maar uiteindelijk komen we aan op de
camping. Een prachtige kamperen bij de boer waar we in een soort parkachtig weiland staan. Mooie plek en heerlijk rustig. Nog even douchen en schoonmaken voor we op huis aan gaan....
Onvergetelijke avond in de leukste pub die ik ooit heb gezien
Op naar stadion 1, ik zie meer voetbalstadions dan bergen deze vakantie (hihi). Machester City. Ik moet zeggen, het stadion ziet er indrukwekkend uit. We rijden de parkeerplaats op en worden staande gehouden door een jonge dame, wat een deftige boel, of ze ons kan helpen. We willen de fanshop bezoeken en een foto maken bij het stadion. Dan moeten we op de blauwe parkeerplaats zijn. Ze legt uit waar het is en daar gaan we weer. De halve stad is hier Manchester city voetbalgebied, ongelooflijk!! We vinden het en hop daar gaan ze weer. Ik blijf in Campie, vind het wel best met die stadions hoor. Ze zijn al snel weer terug, de foto is gemaakt en spullen van Man City hoeft Teun niet, hij houdt het bij Liverpool. De glazenwassertattoo buurman zou trots op hem zijn. Op naar stadion 2 voor vandaag, Manchester United. Deze is beduidend kleiner en parkeergelegenheid kunnen we niet vinden dus zetten we hem verderop bij de Liddl waar je anderhalf uur mag staan. Kunnen we gelijk boodschappen doen. Ook hier alleen een foto. We gaan ook nog naar een groot winkelcentrum aan de buitenkant van de stad. En met groot bedoel ik ook groot. Een twee etages tellend mega gebouw, in oude stijl gebouwd en met een parkeerterrein waar je verdwaald, zo groot. Binnen is het super luxe met marmeren fonteinen en tropische beplanting. We bezoeken de Disney store, kwijl kwijl wat een mooie dingen. Ik koop 2 kerstornamentjes, een van Stitch en een van Dombo het olifantje maar het is echt moeilijk om niet meer te kopen. We kijken nog wat rond en dan terug naar Campie waar Jacco is achtergebleven. We rijden nog een stuk naar beneden en stoppen bij een Britt stop een kwartiertje boven Burton on the water waar we morgen willen kijken. We melden ons aan en ze hebben Hollandse snacks op de menukaart. Kaassoufflees, gehaktballen en kaaskroketten. Grappig. Later op de avond gaan we een drankje doen. Het is een onwijs leuke pub, een bruin cafe idee. Overal banken en stoelen, aan het plafond manden en vogelkooien, aan de muren foto's, schilderijen, borden en blikken reclameborden en op de vloer tapijt met perzische opdruk. De kroegbaas blijkt zijn vrouw uit Volendam te hebben gehaald dus vandaar de Hollandse snacks. Er hangt ook een schilderijtje van Volendam en Delftsblauwe bordjes. We kletsen gezellig met de man en David, zo'n dronken stamgast die je in elke pub vindt. De kroegbaas heeft heul veul lp's en singeltjes en draait er lustig op los met zijn pick up, we mogen kiezen wat we willen horen, Qeeun, Bon Jovi en the Cure (de favoriet van de man, hij heeft er een shirt van aan) volgen elkaar op. Heerlijk, wat een nostalgie. Aan het einde van de avond speelt hij ook nog gitaar voor ons, fantastisch, wat een leuke afsluiting van de dag. Slaap lekker zegt hij in het Nederlands als we een half uur na sluitingstijd naar Campie gaan. We zeggen David gedag en gaan lekker slapen......
Liverpool ole ole
Teun is vandaag uitzonderlijk vroeg uit de veren, hoe zou dat nu komen? Owww ja, vandaag krijgt hij zijn verjaardagskado, een tour door het stadion van Liverpool samen met Jacco en een
Liverpoolshirt met Virgil nr 4 op de rug. Virgil van Dijk een Nederlandse verdediger die hier speelt. Dus rijden we om half 10 al naar het stadion. Het is 20 minuten rijden en de tour is om 11 uur
maar we nemen natuurlijk geen enkel risico (haha). We parkeren Campie en drinken nog even koffie. Jacco en Teun gaan naar het stadion, Kim en Gideon gaan wandelen in het park en ik sop Campie ff
grondig van binnen. Anderhalf uur duurt de tour en ze mogen bij het veld, in de kleedkamer, de duckout, echt overal kijken en foto's maken. Hij heeft op de stoel van Virgil gezeten en als toetje
nog het shirt. Dik 2 uur later komen ze met een big smile terug, missie geslaagd!!!
We rijden naar een boerencamping vlakbij Chester. We hebben van onze buurman Liverpooltattoo glazenwasser de tip gekregen dat Chester een mooi middeleeuws stadje is. Dat vind ik nou het leuke aan
contact met locals, die weten waar het leuk is. En mn broer, die weet ook waar t leuk is (haha). Het is een hele basic boerencamping maar daar houden wij van. Naast ons staan een man en een vrouw
in een camper. De vrouw maakt aquarellen van het landschap en fotograveert ze in het gras. Helemaal leuk. Er staat nog een gezin met 2 jongetjes, een Nederlands stel van een jaar of 65 die met een
tentje op de fiets onderweg zijn naar Wales. Ze fietsen elke dag rond de 70 kilometer. Petje af hoor!! Er staat nog een oudere vrouw met een paar honden en tegenover ons een man en een vrouw in een
super klein tentje, mensen van een jaar of 60 met hond en met twee auto's. Later komt er nog een jonge Franse vrouw in een gele bus bij die in haar uppie reist. Volgens Teun kijkt ze chagrijnig en
is ze alleen omdat ze haar man heeft gedumpt langs de snelweg. Zo'n kenau. Nou lekker open minded Teun.... Er is 1 toilet voor de mannen en 1 voor de vrouwen en ook voor ieders een douche, lijkt me
prima. We kijken uit op een buitenstal met 2 koeien en een kalfje, gezellig. Het is nogal rommelig op het erf en oud maar de boer, al een oudere man is super aardig en dat is belangrijk, vind ik.
We slapen heerlijk op deze rustige plek en s'morgens ga ik douchen. De douche is niet echt schoon maar ach ik douche op slippers, voor het raam hangt een schots en scheef afgeknipt douchegordijn
aan haken, ook geen punt voor mij. Er is een open verbinding met het toilet naast de douche. Op zich ook geen probleem maar toch wat minder aangenaam als er twee buurvrouwen gaan zitten poepen.
Maar ja ook dat is camping leven... Het water uit de douche ruikt naar sigarettenrook, Kim zei het al, dus maar wat extra sop en dan benne we wel weer fris genoeg.
De buurman van de kleine tent en de hond en de 2 auto's vindt het niet nodig om good morning terug te zeggen, ook goed, hij kijkt lekker zuinig dus misschien kost het te veel om terug te groeten,
geen idee. De volgens Teun bazige Franse buuv daar en tegen attendeert ons er op dat ons wasrekje nog achter aan de camper hangt dus tja, uiterlijke schijn bedriegt. Rond de middag komen we aan in
Chester, er is parkeergelegenheid bij de supermarkt maar daar mag je maar een uur staan. Er naast is ook nog een parkeerplaats dus dwars door de winkelstraat, je rijdt echt bijna bij de mensen die
op een bankje zitten over hun tenen maar de bussen rijden hier ook gewoon.... we hebben een plekje maar wat zijn die plekken breed, eerst maar even het bord lezen. Dit is een parkeerplaats alleen
voor gehandicapte mensen. Nou dat zijn wij (gelukkig) niet. En geloof me, heel veel andere mensen die hier geparkeerd staan ook niet. Maar wij gaan weg want de plaatsen zijn niet voor ons bedoeld.
Kim en Gideon zijn weer naar de supermarkt gelopen en Jacco zet ons daar uit en zet Campie verder weg op een parkeerplaats. We moeten helemaal rond omdat het een richting verkeer is en ik bel Kim
dat het ff kan duren. Kim en Gideon hebben inmiddels een parkeerwachter gevonden in een hokje naast de supermarkt en geregeld dat we 2 en half uur mogen staan als we Campie tegen de muur parkeren.
Dan kunnen we de stad even in. Nou das lief. We halen een kaartje voor een uur, langer kan niet, plakken er een briefje onder dat we toestemming hebben tot 15.30 uur en daar gaan we. Het is echt
een super leuk stadje met oude gebouwen en vakwerkhuizen. We kijken in de paperchase, een hele leuke papierwinkel. Teun gaat naar de poundshop en Kim, Gideon en ik lopen verder door de
winkelstraat. Jacco doet een rondje stadsmuur. Ik zie een winkel met Liverpoolartikelen dus we bellen Teun. Hij komt er aan. Kim en Gideon gaan verder naar de kerk en ik wacht op een bankje op
Teun. Naast me zit een stevige vrouw in een spijkerbroek en houthakkersblouse. Lekker briesje hè, zegt ze in het engels. Ik beaam het en we raken aan de praat. Ze is hier voor de tandarts maar is
een beetje vroeg dus zit ze nog lekker even in de winkelstraat. Ze vraagt waar ik vandaan kom en waar we allemaal geweest zijn op vakantie. Ik vertel dat we uit Ierland komen en nu rustig aan naar
Dover rijden. En Wales vraagt ze. Wales vind ik geweldig vertel ik. Mooi landschap, vriendelijke mensen en rust. Ze beaamt het en vertelt dat ze zelf in Noord Wales woont. De Engelsen zijn een
beetje bekakt vind ze. Dat klopt wel een beetje naar mijn idee. We kletsen nog wat en dan komt Teun. Als we klaar zijn in de Liverpoolwinkel en verder lopen wuiven we nog even naar elkaar. Grappig
weer!! Natuurlijk beland ik weer in de Subway om een broodje voor Teun te kopen en via de kerk lopen we terug naar Campie. We doen boodschappen en nemen voor de parkeerwachter een pak stroopwafels
mee en 3 pond voor de anderhalfuur parkeren die we niet in de automaat konden betalen. Ik moet ff kijken van Kim want het is een echte reggae man. Ik loop langs en zwaai maar even naar hem. Nou
echt zeg, het is net de reïncarnatie van Bob Marley compleet met muts. Kim en Gideon brengen de ponden en de stroopwafels en dan vertrekken we. Bob zwaait ons vrolijk uit en eet een stroopwafel...
We rijden naar Manchester waar Teun de 2 voetbalstadions morgen nog wel even wil zien en de fanshops. We staan weer bij een pub, maar die zijn hier ook echt leuk. We gaan natuurlijk even een
drankje doen en de jongen vraagt waar we vandaan komen. Nederland. Owww Ajax en PSV zegt ie. Nee gekkie, AZ natuurlijk. Owwww AZ Alkmaar zegt ie.... nou ja zeg das maf uit de mond van een jongen in
Manchester hoewel, die gozer van ons uit Holland kent ook alle buitenlandse clubs. We vertellen over Liverpool maar das natuurlijk vloeken in de kerk in Manchester. Man City dat is het volgens hem.
Nou morgen doen we vergelijkend waren onderzoek....
Slapen bij de Gipsycommune
We hebben een wijziging in de route. De bedoeling was om van Rosslare weer naar fishguard te varen, beneden in Ierland maar we weten ook dat Teun een hele grote wens heeft. Een rondleiding in het stadion van Liverpool. Nu kun je vanuit Dublin naar Holyhead varen en van Holyhead naar Liverpool is 162 km dus goed te doen. We hebben een flexticket geboekt maar wel een retour en op het account lukt het niet om om te boeken dus waag ik er een telefoontje aan. De mevrouw gaat even kijken, er is plek maar we moeten wel bijbetalen, dat snap ik want het is een langere vaart. 45 euro kost het om het te veranderen, nou mevrouw graag dan hoor. Dusssss zo gebeurt het dat wij zaterdag 3 augustus om 8 uur s'morgens gaan varen. We moeten een uur van tevoren ingecheckt zijn en nog een half uur rijden en nog tijd incalculeren voor zoeken of andere vertraging dus 6 uur vertrekken hebben we bedacht. Dus 5 uur de wekker. Pfffff en dat noemt men vakantie? Maaaar er is iemand heul erg blij hier in de camper. We rijden van onze illegale grasplek naar de poort, mn konijntje is nog niet wakker helaas. Er staat al een camper op de parkeerplaats met 2 mensen voorin. Vol verwachting kijken ze wat wij gaan doen. Ik spring uit Campie en toets de code in en ja hoor het hek gaat open. Snel start de andere camper en rijdt achter ons aan. Die was denk ik vergeten de code te vragen. We zetten koers naar de boot, daar aangekomen is het erg slecht aangegeven welke terminal je moet hebben dus we gokken op 3. Fout, we komen uit bij een vrachtschiphaven en de man uit het hokje komt uitleggen hoe we naar terminal 1 en 2 moeten rijden. Stenaline is terminal 2 en inderdaad, het staat aangegeven op de weg dus we volgen. We zitten kant en klaar met idkaarten en paspoort, ik heb het boekingsnummer opgeschreven en de mail staat open op Jacco's telefoon. Op naar het hokje. De mevrouw zegt: van Sinderen, nou iets wat er op lijkt want het is schijnbaar een moeilijke naam in het Engels. Joh, ze kennen ons hier, das leuk. Ze noemt onze namen op, ze doet in ieder geval haar best en ik herken ze hoor. Ze vraagt of we allemaal aan boord zijn en of we allemaal Nederlands zijn. Jazeker, en door mogen we naar rij 20. Geen enkele controle, geen id, geen keukenkastjes, geen motorkap die open moet. Maar we gaan naar Engeland en die willen alles controleren, misschien hebben we wel een vluchteling aan boord die naar Ierland was gezwommen en zo in Engeland probeert te komen. De Engelsen zijn doorgaans erg bang maar niet voor Ierland schijnbaar. We staan om 10 voor zeven in de rij, tijd om te ontbijten en mensen te kijken. Naast ons staat een Spaanse vrachtwagen, de chauffeur heeft zijn vrouw mee, gezellig. Of zijn minnares dat staat niet op haar voorhoofd en mn spaans is te slecht om het te vragen. Hij is wel nerveus hoor, rookt 3 peuken in een kwartier, in die tijd heb ik net mn brood op. Verderop loopt een opa met een kind van een jaar of anderhalf op zijn arm. Het arme kind vindt het natuurlijk ook veel te vroeg. Kind weer in de auto, opa in de auto, behhhhhh, mama uit de auto, kind uit de auto, rondje lopen, kind in de auto, mama in de auto, behhhhhhhh, papa uit de auto, kind uit de auto, rondje lopen, kind in de auto, papa in de auto, behhhhhh, opa uit de auto, kind uit de auto, rondje lopen..... wil bijna vragen of ik even in moet vallen, wij hebben speelgoed, boekjes en snoep, maar ze mogen de boot oprijden. Iedereen mag de boot oprijden, behalve wij, de bussen mogen, de vrachtwagens mogen, de mevrouw met de te blonde haren die net nog de je mag aan boord meneer stond uit te schelden mag en wij mogen nog steeds niet. En dan... jaaaaa.... wij mogen ook, bijna als aller laatste mogen we ook de boot op. We staan op het onderste dek en de boot blijkt nog lang niet vol te zijn. Het is ook wel een hele grote hoor. En de Ierse zee is zo glad als een biljardlaken, speciaal voor mij, ik heb goede connecties met Neptunus en hij was bereid vandaag zijn vork stil te houden. Dat waardeer ik zeer. We komen na 6 trappen (hijg hijg) op de restaurant etage waar je kunt zitten gedurende de vaart. Iedereen zit aan een zwaar engels ontbijt, compleet met witte bonen in tomatensaus en vette worst. Ik moet er niet aan denken zeg maar het wordt met smaak naar binnen gewerkt. We vinden nog een lege tafel en schuiven aan. Iedereen doet zijn ding. De kids kaarten, Jacco leest de digitale krant en ik muis. We eten wat en we drinken wat en de tijd vliegt voorbij. Voor we het weten rijden we de boot af, zullen we dan nu controle krijgen. Het duurt 3 kwartier voor we het haventerrein af zijn. We zijn in die tijd 2 x tussen grote røntgenplaten doorgereden maar verder geen controle. We zetten koers naar Liverpool, je schijnt bij het stadion te mogen overnachten, dat zou mooi zijn. Er is een heel groot parkeerterrein en je mag er inderdaad overnachten maar we hebben wat rondgereden door de wijk op zoek naar de parkeerplaats en we hebben boodschappen gedaan bij de locale Aldi en even rondgekeken op de parkeerplaats waar lachgaspatronen liggen en in het aangrenzende park en het voelt niet goed om hier te slapen. Overdag is prima maar slapen nee. Jacco heeft nog een plek op de haven gevonden, tuurlijk een haven, dus zetten we tomtom daar op. 20 minuten rijden en daar is het. Er lopen allemaal verkleede mensen met kapiteinspetten, de jachtclub binnen, feesie? Het staat vol op het campergedeelte, er staat een personenauto tussen die er niet mag staan maar ja.... we vragen aan een vrouw die enthousiast zit te zwaaien in haar camper en inmiddels komt ook de buurman erbij. Jaaa die auto he, die hoort daar niet. De man vraagt wat we in Liverpool doen en ik vertel dat Teun naar het stadion gaat morgen. Nou dat is het toverwoord hoor. Hij hijst zijn broekspijp op en zijn hele onderbeen is bedekt met een tattoo van het liverpool logo. Naast de man staat een kleine bus, we moeten de camper daar maar even voorzetten tot de auto weg gaat dan kunnen we daar staan. Hij loopt mee naar de automaat voor een kaartje en vertelt dat hij glazenwasser is en alle ramen van de gebouwen in deze wijk lapt dus hij staat hier langere tijd. Ook de vrouw uit de andere camper staat hier al langer. We zijn terecht gekomen in de Gipsycommune maar hier voelt het goed om te staan voor de nacht. Veel engelsen hebben zo'n nepsigaret, met vloeibare vulling om te roken. De kids hebben het daar steeds al over. Nu zie ik de zoon van de glazenwasser aan zo'n ding in pijpvorm lurken dus ik zeg: kun je ook aan een pijp fappen? Zo noemen ze het de hele tijd. Kim en Gideon barsten in een onbedaarlijke lachbui uit en ik vraag waarom. Mam dat noem je vepen niet fappen. Fappen is als een man masturbeert dus het is heel raar om te vragen of je een pijp kunt fappen. Pffff al die nieuwe termen, je raakt de weg kwijt hoor maar ik weet wel dat ik het woord fappen maar ga schrappen. Weer wat geleerd. We gaan lekker slapen, de auto is inmiddels weg dus we zijn verhuisd naar de overkant. Welterusten Liverpool...
Op zoek naar Gideons roots
Vandaag gaan we op zoek naar het huis waar Gideons opa en oma hebben gewoond. Het is net onder Dublin en het plaatsje heet Little Newtown. De tomtom kent hem niet dus zetten we hem op een plaatsje
in de buurt. Gideon heeft hem wel op google maps en die gebruiken we voor het laatste stukje. We hebben het snel gevonden maar het weggetje is te smal en de bomen hangen te laag om er met Campie in
te gaan. We parkeren in een inham bij een weiland en Gideon en Kim gaan op onderzoek uit. Er blijkt een hek te staan, die staan hier overal om de huizen, de andere allemaal met een intercom maar
dit huis net niet. Het huis staat te ver weg en verscholen achter het groen van de tuin om er een foto van te maken. Als ze net weer terug bij de camper zijn komt er een zwarte auto uit het
weggetje. Misschien weten zij iets.
Gideon sprint er naar toe en de auto stopt. Het blijken de naaste buren te zijn. Ze weten niet veel van de buurvrouw, alleen van een praatje over de schutting maar de oudere man in de auto heeft
wel Gideons grootouders gekend. De zoon loopt nog even mee om aan te wijzen waar precies het is maar kan verder niets betekenen. Dan komt er een rode auto thuis bij het huis links naast ons dus
daar gaat Gideon van spoorloos weer. De vrouw kent haar verder ook niet dus helaas. Dan komt de auto van het huis rechts van ons door het hek en weer een sprintje. Zij kennen de vrouw niet, ze
leeft als een kluizenaar, maar als iemand haar moet kennen is het hun buurvrouw. Maar daar is de poort dicht en niemand buiten. Maar goed er valt niets te verliezen dus drukt Gideon op de intercom
en de mevrouw komt naar buiten. Zij kent de vrouw van het huis, ze heet Maeve en ze heeft ook een telefoonnummer. Het lukt niet om met een nederlandse telefoon te bellen maar deze dame is zo lief
om zelf even voor Gideon te bellen. Maeve vindt het goed als Gideon en Kim komen dus daar gaan ze. Twee uur later krijg ik een appje van Kim of ik de stroopwafels op wil zoeken en komen ze met zn
drieën uit het weggetje. Kim overhandigt de koekjes, ze kletsen nog even en dan komen onze "verloren" kinderen weer naar de camper waar wij stik niewsgierig zitten te wachten. Hoe was het? Het was
een heel aardige vrouw, ze hebben de hele tuin en het huis en de fotoboeken gezien en mochten overal foto's en filmpjes van maken. Het was wel een rommeltje want sinds de dood van haar man was het
Maeve allemaal een beetje boven het hoofd gegroeid en ze had het druk met haar bijenvolken maar ze vond het erg leuk om visite te hebben en over het huis te vertellen. Deze vrouw is waarschijnlijk
geen kluizenaar maar eenzaam... De missie was in ieder geval meer dan geslaagd!!
We zetten hierna koers naar Glendalough waar een vervallen klooster staat met een middeleeuws kerkhof met Keltische kruizen, dat willen we graag nog meepakken voor we terug naar Engeland varen. Het
is een magische plek en het kerkhof is indrukwekkend met zijn oude stenen en grote kruizen. Er zijn oude maar ook recentere graven. Het klooster is een ruïne zonder dak en er staat een enge boom.
We zijn vrij laat dus het is niet heel druk meer. We komen nog 3 praktiserende jonge monniken tegen. Een uit Dublin en 2 uit Frankrijk die hier op vakantie zijn. Ze worden rond geleid door de
monnik uit Dublin. Als we zijn uitgekeken rijden we terug naar Dublin waar Teun nog graag naar de Nike store wil, we doen boodschappen en dan terug naar de camping. We konden eigenlijk geen nacht
meer bijboeken omdat het bankholliday is. Een lang weekend voor de Ieren. Toen we uitlegden dat we niet vroeg terug zouden zijn en s morgens om 6 uur al moesten vertrekken mochten we overnachten op
het gras bij de tenten. En daar waren we heel blij mee. We kregen de code van het hek want dat is om 6 uur nog dicht dus helemaal top!! Weer een leuke dag....
Tour Dublin
Vroeg uit de veren, we gaan naar Dublin. Kwart over negen stappen we in de hop on bus die ons naar het centrum brengt. Daar wordt onze kaart ingeruild voor een bonnetje waarmee we the big bus de
hele dag mogen gebruiken. We stappen over en doen eerst een ronde sightseeing. We stappen uit bij de bibliotheek want die schijnt betoverend te zijn. Hij ligt bij de universiteit met ook een hele
mooie tuin erachter. Het is er bizar druk. Mensen mogen per groepje naar binnen. Wij bestellen online kaarten, dan kun je zo doorlopen. Eerst kom je langs de book of Kells een middeleeuws boek in
latijn geschreven en met simplistische tekeningen. Indrukwekkend om te zien en te beseffen dat wij daar nu gewoon in kunnen lezen. Nou ja, mijn latijn is niet zo best hoor maar ik herken Lazarus en
ulcerus dat zal waarschijnlijk iets met zweren te maken hebben. De bladzijden zijn dik en leerachtig en de gebruikte kleuren beperkt. Voornamelijk blauw, geel, oranje en bruin. Je wordt langs een
soort tentoonstelling geleid en dan...... stap je de enorm lange en hoge bibliotheek in die super strak is ingedeeld, de boeken tot aan het plafond. Allemaal van die mooie oude boeken, sluit me
hier alsjeblieft een week op, fan-tas-tisch!!! Langs de kant staan borstbeelden van filosofen en schrijvers. Ik herken Socrates, Boyle, Bacon, Locke, Freud. Kim komt naar me toe: ken je ze nog mam?
Zekers, ik heb ze allemaal overhoord voor filosofie destijds, wanneer ze leefden en wat hun denkbeelden waren. Ik mis wel een heel belangrijke in het rijtje: Spinoza, waarschijnlijk omdat hij niet
zo geliefd was, een recalcitrant man die tegen de denkbeelden van de Katholieke kerk in ging met zijn uitspraak: God is de natuur. Ik denk dat het allemaal niet zo veel uit maakt. Er is iets en de
een noemt het God, de ander Allah, de volgende natuurkracht... we bedoelen allemaal hetzelfde. Het gaat er om dat je goed leeft en er bent voor anderen en een beetje buiten de gebaande paden treden
daar ben ik wel van hoor. Laat iedereen in zijn waarde en zijn zoals hij wil zijn. Zwart, blank, geel, homo, travestiet, transgender, Katholiek, hervormd, moslim wat maakt het uit. We zijn allemaal
mens en moeten het met elkaar doen. En wat voor jou goed voelt hoeft voor mij niet goed te voelen maar dat zegt niets over verkeerd of goed alleen maar over anders. En anders zijn we allemaal dat
maakt het nu juist zo leuk. Luister maar oordeel niet. Verrijk je geest door je te verdiepen in andere culturen in plaats van af te keuren. Denk niet in hokjes maar geef je geest vrijheid, dat is
pas rijkdom....
Tot zover de les filosofie voor vandaag. Kortom, de bieb van Dublin is waanzinnig!!! Na de bieb gaan we naar de Temple bar, de bekendste pub van Ierland, er is zelfs een hele Temple bar wijk. De
rest wil lopen naar het centrum maar ik wil nog wel wat meer cultuur. De H en M hebben we thuis ook. Dus stap ik in mn uppie op de bus bij nr 8 en ga mee tot het begin, een heel rondje bijna nog.
En ik heb mazzel, ipv het saaie bandje hebben we een reisleidster, een jonge roodharige Ierse dame met veel humor. Ze heeft kunstgeschiedenis gestudeerd maar is ook geïntereseerd in historie en dat
levert hele mooie verhalen en weetjes op. We krijgen ook nog een cursus Iers voor beginners. Zo gaan Ieren niet naar het toilet maar naar de jaks en als je proost zegt zeg je slainthe wat je
uitspreekt als slantja. We komen weer langs de Guinnes wijk, we wisten al van het bandje dat de vrouw 21 kinderen had gebaard maar zij weet te vertellen dat er daarvan maar 10 ook werkelijk zijn
blijven leven en dat de vrouw 16 jaar van haar leven zwanger is geweest. Op de bovenste verdieping van het Guiness gebouw heb je een 360 graden uitzicht alsof je rondjes draait maar zo zegt ze, je
kunt ook gewoon 5 halve liters drinken, dat geeft hetzelfde effect, dan voelt het ook of je rondjes draait.... Bij het gebouw van justitie staat een tekst in het Iers en in het Engels. Dat was me
het eerste rondje al opgevallen maar zij vertelt waarom. Alle documenten moeten hier in het Iers en Engels worden gemaakt en ook beiden worden ondertekend. Iers is de officiële taal maar drie kwart
van de Ieren gebruikt Engels als voertaal. Daarom alles in twee talen. We rijden langs het hotel van Bono van U2 en de gids vraagt of wij het verschil weten tussen Bono en God. Er valt een gepaste
stilte en dan zegt ze: God denkt niet dat hij Bono is.... ik keur m goed (haha) ook vraagt ze hoeveel bonen er maximaal in de Ierse bonensoep mogen. Uhhhhh... het zijn er 239 want vanaf 240 ga je
scheten laten... hahaha... schetenmopjes keur ik altijd goed. We rijden verder en ze zegt dat de volgende stop bij Nancy hands is en dat je daar op vertoon van ons busbonnetje gratis Guinnes kunt
krijgen. Het is wel een lullige halve pint wat een Ier direct in het gezicht van de barvrouw zou gooien want een Ier drinkt alleen hele pinten maar hé het is wel gratis proeven dus... wil iemand er
hier uit? Er staat een man op en terwijl hij de trap afloopt zegt ze op zangerige toon: nu weten we allemaal wat je gaat doeoen.... nou zo'n sfeer dus, helemaal leuk. Ze vraagt of er nog iemand uit
moet bij nr.1. Ja ik. Daar stoppen we niet, nou das lekker dan want daar staat de rest op mij te wachten. Maar stelt ze me gerust, we gooien je er bij 25 wel uit, dat is vlakbij 1. Helemaal goed,
ik stap uit bij 25 en bel Jacco dat ik niet bij 1 kom. Ik verbaas me eerst even over een oude man die aan het hardlopen is achter zijn rollator. Sportbroek aan en gaan. Tja waarom ook niet. Ik
stuur mn locatie, die de telefoon niet wil verzenden dus na wat gezoek en uiteindelijk bellen wat zie jij? Ik zie dat, vinden we elkaar. We zoeken een plekje om te eten en belanden in een
hipstertent zoals Teun het noemt. Nou ja ben ik ook nog eens hip. Jacco en Gideon eten piri piri (niet ons piri piri egeltje hoor Gianna, gewoon kip), Teun en ik een clubsandwich waar je half
Dublin mee kunt voeren, zo veel en Kim een burger. Met huisgemaakte frietjes, erg lekker hoor dat hipster eten. Buiten is een kunstenaar bezig religieuze iconen op een groot stuk plastic te
schilderen dat hij op de straat heeft vastgeplakt. Echt niet normaal hoe mooi en gedetailleerd. Even verderop komt een bus aan en wordt eten uitgedeeld aan daklozen, fijn dat dat gebeurt. Na het
eten gaan we op zoek naar buslijn 69. De hop on bus ging om 16.30 uur weer naar de camping maar dat vonden wij te vroeg maar de camping gaf al aan dat je met lijn 69 tot 23.15 uur terug kunt maar
dat je dan wel 3.30 euro gepast moet hebben voor in de bataalautomaat dus dat hebben we allemaal gepast. Camac Valley, onze camping staat niet op de stops van het bordje bij lijn 69. Een aardige
jongeman heeft er nog nooit van gehoord maar zoekt op zn telefoon en het zou de goeie route moeten zijn. Hij gaat om 21.02 uur en het is nu 20.15 uur. Dus dat wordt ff wachten. De winkels gaan
dicht en de winkels die in deze straat nog open zijn hebben een bewaker bij de deur, geeft een veilig gevoel toch? Maar goed de daklozen en junks hebben net eten gehad dus ze zullen ons vast niet
opeten. Ik ga op een mega smal bankje in het bushokje zitten. Daklozen preventie dan kunnen ze er niet op slapen. Nou, ik weet heus wel dat ik dikke billen heb hoor maar die skelettige uitsteeksels
van Teun passen er mooi ook niet op. Als de bus er aan komt sta ik met een stijve slapende kont op en we lopen de bus in. Nog even check, check, dubbel check bij de buschauffeur en jawel, t is de
goeie hoor. 45 minuten door de stad en woonwijken, een sightseeingtour op zich en het zit heerlijk met je bips op n hele stoel, raampie open, opoe komt bij hoor... hij geeft geen Camac valley aan
maar we herkennen de weg, wij vallen niet te misleiden. De halte is pal naast de camping, echt luxe hoor. We strompelen naar campie en ploffen neer, even nakletsen, wat weer een geslaagde dag met
de bieb met stip op nr 1...
Op naar Dublin
We verlaten Kitty en rijden naar Galway. We vinden zowaar een parkeerplaats zonder bovenbalk alleen is ie vol maar we hebben mazzel er gaat iemand weg en ook nog op een gunstige plek om Campie te
parkeren want we moeten ook weer weg kunnen. Jacco rijdt Campie strak in de hedera achter ons, we drinken koffie en we gaan. We staan naast de Garda wat de politie is in Ierland dus goede
toezichthouders vandaag. We bezoeken als eerste de cathedraal want die moeten we zien volgens onze personal gids. Nou niks te veel gezegd hoor, hij is prachtig met glas in lood ramen, een
schitterende koepel, alles is gewoon mooi eigenlijk. Teun, onze cultuurbarbaar is niet zo van de kerken en ontdekt een winkeltje aan de zijkant in de kerk. Ik wist niet dat ze in de kerk ook al een
fanshop hadden mam. Teueun dat noem je een evangelische winkel geen fanshop (haha). We verlaten de cathedraal en lopen richting centrum. Het is paardenrace week in Galway en daarom is het feest. De
pubs zitten vol en overal staan tv's aan. Er zijn overal straatmuzikanten, een gezellige sfeer!! We vinden een leuke pub en eten een heerlijke warme lunch, zijn we vanavond snel klaar met een
broodje. We slenteren nog wat rond en dan gaan we terug naar Campie. Leuke plaats Galway!! Jacco heeft een camperplek gevonden aan een jachthaven. Papa is haven als hij mag kiezen. Het is goed dat
we coördinaten hebben want anders hadden we hem nooit gevonden. Je moet door een poort bij een kasteel en door een park kom je dan bij het haventje. Er staan meerdere campers, we kopen een kaartje
en pakken stroom. Het is een hele nette camperplek. Ik zit voorin te muizen en kijk rond. Er komt een Nederlandse jeep aangereden waar een hele wazige jongeman uit stapt. Onverzorgde haren met
dreadlocks. Een legging met korte broek erover. Hij eet een afhaalmaaltijd uit een papieren zak en loopt verdwaasd rond. Ik steek mijn hand op en hij zwaait sloom terug. Nou vriend wat heb jij
gebruikt. Hij klimt op de motorkap van zn auto en gaat tegen het raam zitten, staart naar de hemel en praat. Ik kijk eens omhoog maar zie alleen wolken en blauwe lucht...
Hij springt van de auto af, pakt wat spullen en springt weer terug. Hij kijkt weer omhoog en begint dan te tekenen in een van de boeken. Nou hij zal wel inspiratie hebben gevonden dan in de lucht.
Ondertussen komt er een man langs met vuilniszak om te vragen of we nog afval hebben. Wat een service! Als we gaan slapen krijgt het kind in de camper achter ons haar 23ste drift aanval, ze is niet
stil te krijgen en ik hoor na een half uur de camper starten en nog een half uur later komt hij terug en is het stil. Ze slaapt hoop ik want anders hebben ze haar misschien wel aan een boom in het
park gebonden. We snurken heerlijk op deze rustige plek. Tijdens het ontbijt komt de man met de vuilniszak al weer langs, we hebben amper tijd om vuilnis te produceren hier. Er vaart een bootje uit
en tot mijn opluchting zie ik dat de achterburen al hun kinderen nog hebben, ook het luchtalarmpje. Wij verlaten de haven en zetten koers richting Dublin. Daar hebben we een camping gevonden in een
stadspark waar je bij de receptie opgehaald kunt worden door de hop on hop off bus die je naar Dublin brengt waar je dan de hele dag gebruik kunt maken van deze buslijn. Helemaal top, geen
parkeerproblemen en milieu toestanden. We komen om 14 uur aan, we mogen een plek uitzoeken nou dit is alles behalve hutje mutje hoor. In Dingle hadden ze minstens 3 campers op 1 plek gezet en
misschien wel 4. Heerlijk tussen hagen echt heel ruim. Ja je hoort de snelweg staat er bij de reviews, hallo we zitten in de stad en ik vind het wel meevallen hoor, sommige mensen zijn echt nooit
tevreden. Er huppelt een konijntje langs de tent en er zit een jong roodborstje op de picknicktafel, wat een feestje. We doen de was en zitten lekker in het zonnetje, we kopen buskaarten en maken
plannen voor morgen, wat willen we zien? We douchen in oude douches maar ze werken goed, zijn warm en ruim dus prima hoor. We gaan op tijd slapen want om 9.30 uur vertrekt de bus...