De volgende ochtend gaan we nog een keer over de Trollstigen. Nu weer naar beneden en hij blijft imposant hoor met al zn haarspeldbochten en 8% dalingspercentage. Normaal gesproken hadden we nu de remmen geroken van Campie. Dat hoort bij een stevige afdaling maar deze camper geeft er niet om. Deze heeft zelfs een stand dat de remmen continu bijremmen zodat je op dezelfde snelheid blijft. En ook berg op scheurt hij met het grootste gemak. 130 pk tegen 96 pk van Campie. Dus geen gekuch berg op om te laten weten dat het hoog is. We zijn het er allemal over eens. Dit rijdt natuurlijk fantastisch maar het ow wat een hoge berg of poeh wat een afdaling beleving is een stuk minder op deze manier. Maar we klagen niet hoor, onze nieuwe doet het prima! We gaan op weg naar de Atlantic veien. Een weg van 10 km in de Noorse zee met indrukwekkende bruggen. En dat zijn het hoor. Knap hoe dat is gebouwd. Een lijkt wel een skischans. Aan de overkant vullen en legen we de camper en dan zetten we koers naar Idre in Zweden. Een flinke rit maar zo winnen we wat tijd terug. We moeten weer over de Atlantic veien en nu hebben we er een zonnetje bij en van deze kant is hij nog mooier! En dan rijden, rijden, rijden, bijna 500 km...
Af en toe een bui maar overwegend zon dus dat rijdt goed. Het is een mooie rit eerst door de bergen en dan een 90 km lange weg waar het landschap al meer Zweeds wordt en waar we op het hele stuk welgeteld 10 auto's, 2 fietsen, een kudde koeien en een boer tegen komen. Om 22.30 uur verandert het wegdek van zwart naar rood en jawel: Zweden!! We zoeken naar het mooie plekje aan het water en we vinden het. We zijn de enigen en onderweg komen we al wat rendieren tegen, helemaal leuk!! We moeten nog warm eten dus om 23.45 uur zitten we aan de pasta, dat heet vakantie....