Vrijdag zijn we een stuk naar beneden gereden want helaas moeten we weer richting huis. Zaterdag bezoeken we Gränna, de stad van de polkagrisar oftewel zuurstokken. De rood/witte zuurstokjes die wij met kerst kunnen kopen om in de boom te hangen komen hier ook vandaan. Het verhaal begint in 1851 wanneer Amalia Eriksson weduwe wordt en haar kinderen moet onderhouden. Ze maakt snoepjes met pepermuntsmaak welke goed zijn voor de keel en haar kinderen verkopen deze op straat. Ze wil graag een winkel openen maar dat mag een vrouw alleen niet. Ze schrijft een brief aan de koning en krijgt bijzondere toestemming om toch haar winkel te openen en daarmee is ze de eerste vrouw in Zweden met een winkel in 1859. Nu leeft het halve dorp van zuurstokken en snoepjes. Er zijn diverse winkels waar ze worden gemaakt maar slechts één gebruikt het originele recept van Amalia. Pas als je twee jaar in deze winkel werkt mag je alle ingrediënten kennen. Tenminste zo gaat het verhaal en het is te leuk dus geloven we het gewoon :) In ieder geval gaat er heeeel veel suiker in, water, azijn en smaakstoffen. En ze zijn heerlijk!!
Ook Salomon August Andrée komt uit deze plaats. Hij probeerde met twee vrienden in een luchtballon naar de noordpool te vliegen maar ze verongelukten in de ijszee. Ook dit verhaal leeft in Gränna. We bezoeken eerst het toeristenbureau en dan gaan we op pad. Ik voel me letterlijk een kind in de snoepwinkel. Al die geuren, kleuren en smaken, je wordt er onrustig van... In elke winkel kun je ook achter een raam toekijken hoe ze de zuurstokken maken. Rond lunchtijd gaan we een restaurantje binnen waar we lekkere broodjes hebben gezien en daar belanden we in een fantastisch retro interieur met zwart leren stoelen, jaren 50 tafeltjes en allemaal oude accessoires, een plankje met een foto van Merlyn Monroe met allerlei accessoires erbij, er hangen oude zaklampen met reclamebord erbij en tussen de broodjeshoek en het restaurant hangen oude kop en schotels, ik hou er van. Het broodje is heerlijk en in het interieur raak je niet uitgekeken. Na de lunch gaan we op zuurstokjacht. Toevallig heb ik gelezen dat ze in een achteraf winkeltje tegenover de supermarkt veel voordeliger zijn dan in de hoofdstraat dus daar gaan we zeker even langs. Uiteindelijk vertrekken we met een tas zuurstokken en snoepjes voor onszelf en het thuisfront en als Gränna weer eens op de route ligt maken we er zeker een tussenstop. We rijden nog langs het huis waar Amalia woonde en waar haar standbeeld staat en dan moeten we weer verder naar beneden. We rijden naar een camping in Växjö om te overnachten. We staan net als er een sleepwagen met een camper er achter komt aangereden. Waar ken ik dat toch van? Deze Duitse camper is er slechter aan toe, hij heeft een aanrijding gehad, zn neus zit aan de linkerkant in elkaar, de moterkap is omhoog gekreukeld en de deur sluit niet goed meer. Gelukkig zijn ze samen met een andere camper maar deze gaat de eindstreep niet halen.