We slapen een beetje uit, ontbijten in het zonnetje met een prachtig uitzicht, doen boodschappen, die hier stukken voordeliger zijn en bezoeken het informatiecentrum. De mevrouw wijst ons op het nationaal park met rendieren een stukje verderop en we besluiten een kijkje te nemen. Overal grazen de rendieren, we volgen een doodlopende weg en wat we dan zien.....
Officieel gezien is dit nog niet echt Lapland of Sapmi zoals men het tegenwoordig liever noemt maar het landschap is er al hoor. En de naamborden zijn zowel in het Zweeds als in het Sapmi. De Sami (vroeger oneerbiedig Lappen genoemd) zijn steeds verder naar boven verdreven en dit is het laagste punt waar de Samicultuur leeft. De Sami hebben niet gevochten om hun grond maar zijn vertrokken naar boven waar ze hebben geleerd te leven met en van de natuur zonder ook maar iets te verspillen. Als zij een rendier slachten wordt deze helemaal gebruikt, tot zijn hoeven aan toe en precies dat is wat me zo aantrekt aan deze cultuur. Ze zijn puur, vriendelijk en leven met een grote liefde en groot respect voor de natuur. Als wij dat allemaal zouden doen zou de aarde er een stuk beter aan toe zijn. Zij begrijpen dat de natuur onze levensbron is en dat je daar zuinig op moet zijn en dat voel je hier....De uitgestrektheid, de stilte, het onaangeroerde, de zuivere lucht en natuurlijk de rendieren die hier vrij rondlopen. Lapland is niet zomaar een landschap, Lapland is een totaalbeleving van natuur in optima forma. Natuur zoals natuur bedoeld is. Spinoza komt in me op: God is de natuur. Ik ben het volkomen met hem eens!!
We wandelen wat en je kunt een berg beklimmen voor een mooi uitzicht en we genieten.... met volle teugen!!!! We maken een hart van stenen tussen alle stenen mannen die er staan. Iedereen die hier komt legt een steen op een andere steen en zo krijg je een soort mannetjes en ik ga zitten op een grote kei en kijk in de verte en zie: ruimte, bomen, een plas water, blauwe lucht met mooie stapelwolken. En ik hoor: geen enkel geluid dat door een mens wordt gemaakt, slechts het ruisen van de wind, de stilte is hier oorverdovend. En ik ruik: geen uitlaatgassen, geen sigarettenrook, geen menselijke geur, alleen de geur van de natuur. Ik adem diep in en mijn longen vullen zich met zuivere lucht, ondanks de hoogte waar we ons bevinden ademt het licht. En ik voel: dat ik thuis ben, en dat is best vreemd op ruim 2000 km van huis. Het ontroert me, dat heb ik altijd als ik over Lapland praat of schrijf of er aan denk maar nu ik het weer echt zie en voel stromen de tranen over mijn wangen, gewoon omdat ik bevoorrecht ben dat ik hier mag zijn....
We keren weer terug naar ons mooie plekje en maken een kampvuur, roosteren worstjes, broodjes en marshmallows. We kletsen en lachen, dit is werkelijk fantastisch. Noorwegen is prachtig met zn woeste natuur maar dit is voor mij de ultieme natuurbeleving.....