Een hele mooie route staat er op het menu voor vandaag. Onze gids heeft een route via maps toegestuurd met aanwijzingen en tips. Net een puzzeltocht maar dan met de antwoorden er al bij (hihi). Hij beloofde dat we vandaag een van de mooiste stukjes Ierland te zien krijgen dus wij zijn er helemaal klaar voor. We starten vanaf onze pub nabij Dunloe, er rijdt een mooi beschilderde camperbus vanaf de parkeerplaats, de man groet met zijn vingers in V stand, hé een zielsverwant, peace man groet ik terug. Het duurt niet lang voor we door de bergen rijden. Prachtig en ruig alsof niemand zich hier ooit met de natuur heeft bemoeid, af en toe staat er een huis en overal zijn schapen. Rode, blauwe en paars gemerkte schapen. Ze vallen goed op, een rode vlek achter een rots, je ziet ze van verre. Her en der lopen ook wat koeien. Op sommige stukken staan wat meer huizen bij elkaar, het ruikt er alsof opa aan het paling roken is. Dat deed hij altijd in een oud olievat op turf. De paling hing aan ijzeren pennen en bovenop ging een juten zak. Hij ving de paling zelf met zijn fuiken op het Wad. Ik mocht vaak mee om de fuiken te lichten. Hij had zelf een platte kruiwagen gemaakt van hout met een soort rugleuning zodat de spullen er goed op konden staan. Als we naar het Wad gingen mocht ik als klein meisje op de kruiwagen zitten en zo gingen we heel Westerland door en de dijk op. We stapten in het bootje en opa kloette naar de fuiken die dan werden leeg gegooid in de boot. Krabben en kleine vissen werden terug gezet en de rest ging mee naar huis. De turf werd 1 keer per jaar gehaald in Drenthe bij een turfsteker met een aanhangwagen door mijn vader, mijn opa en ik mocht ook altijd mee. Hier hebben we ook al een paar keer turfstekerijen gezien. Ze gebruiken het hier schijnbaar als brandstof en de geur roept bij mij mooie herinneringen op. Mijn broer is al meerdere keren in Ierland geweest en een van de huisjes waar hij heeft verbleven is ook op de route aangegeven. Hij weet dat wij geen smalle weggetjes schuwen en dit is er een in de categorie past ie of past ie nie... hij past hoor, we snoeien wel her en der wat beplanting, of te wel de fuchsiabloemen en bramen vliegen door mn raam naar binnen maar ik hou van deze weggetjes. Misschien familietrekje (haha). Jacco zegt al dat ie dit met een huurcamper nooit had gedaan maar onze ouwe trouwe campie schrikt niet van wat struiken en elk krasje heeft n verhaal en zorgt ervoor dat onze camper niet zo'n zielloos 13 in een dozijn huurcamper is. Althans dat is mijn gevoel erbij. Mn broertje heeft niet gejokt, het is een schitterend stuk Ierland en traag als we zijn doen we er ruim 5 uur over. Het is een route van ongeveer 60 km. We gaan regelmatig er uit om foto s te maken en van al het moois te genieten. We eindigen in Killarney waar we de toeristeninfo bezoeken en wat souvenirwinkeltjes. Jacco blijft in de camper en heeft inmiddels een camping vlakbij gevonden. Ze hebben een plekje voor ons dus helemaal goed. Het meisje dat ons ontvangt schreeuwt zo hard met de intake en uitleg dat Teun en ik het in de Camper horen. Hé matje, we spreken een andere taal dan jij maar we benne niet doof hoor... Het is een keurige camping, eenvoudig maar alles is er en het is schoon en er is een pooltafel en een wifipunt, wat wil je nog meer. We hebben geen van allen zin om te koken dus eten we bij de Golden Nugget, een restaurantje op een kilometer lopen vanaf de camping. Heerlijke afsluiting van een prachtige dag!!!