Dinsdag vertrekken we op tijd naar Kosta waar we een glasblazerij gaan bezoeken. En dan.. als we het dorp binnen rijden... zien we op een veldje tussen 2 bomenstroken.. een moedereland met een kalf. Wow wat blijft het toch bijzonder. En wat een mazzelaars zijn wij, sommige mensen komen al 10 jaar in Zweden en hebben er nog nooit één in het wild gezien en wij zijn hier voor de vierde keer en hebben ze elke keer gezien.
Het glasblazen is leuk om te zien maar verder is het er een beetje uitgestorven. Dit is van oudsher het glasgebied, gevestigd in de bossen omdat daar altijd hout voor handen was om op te stoken. Tegenwoordig stookt men op gas en komt het zand uit Nederland en België. Het glasblazen sterft langzaam uit hier. Heel veel kleine fabriekjes zijn al opgeheven. Rond de middag vertrekken we richting Nybro waar we een elandenpark gaan bezoeken. Toch weer even de koning van het woud van dichtbij bekijken. We gaan mee in een treintje van oude legerwagens achter een tractor. We rijden door een poort en komen bij 3 jonge mannen die liggen te rusten maar ze weten dat de wagen eten betekent dus daar komen ze aan. We krijgen allemaal een tak waar ze keurig de blaadjes afritsen want de tak eten ze niet. Ook al is dit niet in het wild, wat is het leuk!! Elanden hebben hetzelfde effect op me als Lapland. Ze zijn heel rustig en bedaard in hun bewegingen, ze zijn groot maar lief en zachtaardig. Ik word rustig van ze en blij en vergeet even alles om me heen. Geen drukke gedachtensnelweg in mn hoofd.... helemaal zen!! We tuffen langzaam verder door het bos en komen een man tegen, een behoorlijk grote man met een mooi gewei. Deze gaat het goed doen bij de vrouwen want hoe groter en sterker de man en zijn gewei hoe liever de vrouwen hem willen want dan krijgen ze sterke jongen. Nog een stukje verder lopen 2 vrouwen met 2 kalfjes. 11 en 13 weken zijn ze, wat een poeperds. De mama's laten zich gewillig aaien en voeren, wat een feestrit is dit. Na een klein uurtje zijn we weer terug en lopen we nog de wandelroute langs het hek. Daar zien we één van de kalfjes en tussen de bomen ligt mama. Ze vallen echt weg tussen de bomen, een elandenbeen is net een boomtak, wat is de natuur toch knap. We kunnen er geen genoeg van krijgen maar de reis gaat verder, helemaal naar beneden naar Ystad waar we overnachten op een stadscamping.