Kitty's cosy camping
De cliffs of Moher staan op de planning en dan weer een stukje verder richting Galway. Deze kliffs zijn de trekpleister van Ierland, mooi maar ook toeristisch. We komen al op tijd aan dus het is
nog relatief rustig. We betalen uit het camperraam en mogen door naar de parkeerplaats waar we strak op een plek worden gedirigeerd door mannen in gele hesjes. Ik blijf achter in Campie en de rest
gaat op pad. Ik heb al zoveel mooie kliffen gezien op rustigere plaatsen dat ik deze liever oversla. Ik poets en lucht de camper en ga lekker muizen. Even alleen is af en toe ook best lekker. De
parkeerplaats stroomt voller en voller en iedereen wordt strak naast elkaar gestald. Pas op uw deur, nee meer naar die andere auto zijn de meest gesproken woorden van de parkeermannen. Ik voer
ondertussen brood aan een raaf die naast me is komen zitten en dan komen de expeditieleden weer terug. Hoe was het? Mooi maar toeristisch en niet de mooiste kliffen die ik heb gezien aldus Jacco.
Een alie expres versie van de 4 euro cliffs of Kerry volgens Teun. Hadden ze niet over willen slaan volgens Kim en Gideon. We drinken koffie en proppen vuilnis in de vuilnisbak. In Ierland betaal
je vuilnisheffing per kilo dus meestal is er geen vuilnisbak en als er een is dan heeft ie kleine openingen maarrrr wij kunnen onze pedaalemmerzakken tot een worst draaien inmiddels en dan passen
ze lekker wel (haha)
Ik heb inmiddels een camping gevonden op een half uur van Galway en heb gebeld met Kitty, de eigenaresse. We zijn welkom. Het is lekker weer en we besluiten lekker op tijd naar de camping te gaan.
We hebben een weggetje en een smal weggetje en nog een weggetje en ja hoor daar is het. Het is klein, 1 grasveld en een beetje rommelig en er staan 3 pipowagens. Een echte mama camping hoor ik.
Klopt!! Lekker kneuterig daar hou ik van. We mogen een plek kiezen en we zetten het terras op en zitten heerlijk in het zonnetje. Naast ons komt een Oostenrijks gezin in een heule ouwe bus die naar
van alles ruikt wat je niet hoort te ruiken. Buurman komt ff een praatje maken. Hij werkt in Dublin en was laatst in Rotterdam. Leuke camping dit, in Oostenrijk sta je hutje mutje. Hij is tegen
rechtse politiek, in Oostenrijk is het niet best en Nederland en de rest van Europa wordt ook steeds rechtser. Nou ik stel hem gerust dat ik centrum links ben, help hem met de stroom want daar
snapt ie de ballen van en dan gaat hij verder op onderzoek uit. Inmiddels zijn twee van de pipowagens ook bezet, ze zijn echt te leuk en druppelen er nog wat campers binnen. Drie jongens zijn in
gevecht met een tent en het duurt zeker een uur voor hij staat en ondertussen genieten we heerlijk in het zonnetje. Het toiletgebouw blijkt wel een dingetje. Het toilet moet worden gespoeld met
emmers regenwater die je uit een kraantje moet tappen maar hé wij hebben een eigen toilet. Ook de afwas moet met regenwater gebeuren maar hé wij hebben zelf water en kunnen het ook nog warm maken
en de douche? Ik denk dat je dan Kitty moet vragen of ze met een gieter boven je komt staan maar dat valt mee, er komt water uit een kraan, regenwater en het is koud water, maar dat is gezond en
kijk eens waar we staan... achter ons groeien de hazelnoten, naast ons staan wilde bloemen in het gras en de vlinders dansen om ons heen. Dus mij hoor je niet klagen hoor en de rest ook niet. Het
is een prachtige plek en we genieten met volle teugen.. kitty's cosy camping, doen!!!
Windmolenheks
En door op de Dingle ring. We maken de lus langs de kust af, die erg mooi is en eindigen in het plaatsje Dingle. Hier gaan we even kijken en shoppen. Het ligt aan een jachthaven, dat is altijd
leuk. Het is een gezellig plaatsje, de winkeltjes zijn over het algemeen souvenirwinkeltjes. Kim vindt een mooie ring. Die had ze nog te goed als kerstkado en nu ziet ze er een waar ze op slag
verliefd op is. In het midden een golf en aan weerskanten er naast een klein golfje. Hij is erg leuk. En hij heeft een symbolische inslag. Op het geboortekaartje van Kim hadden we een versje:
Je hebt twee kleine handjes
Geef ons er allebei een
Dan houden we je vast
Tot je zegt: ik kan het wel alleen
Dat moment is volgens Kim nog niet gekomen maar ze is wel al bijna volwassen dussss
De grote golf is Kim en de kleine golfjes zijn Jacco en ik. Ik vind het een mooi idee....
Teun doet ook nog een duit in het zakje: nu heb je de ring of Dingle gekocht (hahaha)
We kijken nog wat rond, halen brood en dan gaan we weer verder. Het is weer tijd voor een camping en Jacco heeft wat gevonden. Als het leuk is blijven we 2 nachten. Als we aankomen gaan Jacco, Kim
en Gideon naar de receptie. De camping wordt gerund door 70+ ouderen. Nu is daar helemaal niks mis mee maar het vrouwtje achter de kassa maakt er echt een potje van. Uiteindelijk betalen we een
deel contant en een deel met pin en het komt neer op zo'n 60 euro voor een nacht maar dat is inclusief douchemunten en wasmunt dat dan weer wel. De man achter de receptie snauwt de vrouw ook toe
dat ze aan het oetelen is, gezellig hoor. Ondertussen is Jacco al weer in de camper want er staat een andere man al te stuiteren om ons onze plek te wijzen. Nou ja plek.... plaatsje zou ik zeggen.
Zelfs kabouters krijgen hier claustrofobie. We worden gesomeerd om met de linker wielen in een gootje te rijden en aan de rechterkant blijft dan nog een stukje gras over waar we adem kunnen halen.
Hutje mutje campings noem ik dat en een spuughekel heb ik er aan en Kim ook. Maar goed we kunnen ons ding doen en buiten zitten is n beetje fris vandaag dus blijven we gezellig in campie. Ik kijk
naar links en word aangestaart door een jonge vrouw in een badjas die chagrijnig de wereld in kijkt. Snap ik, net had ze nog een beetje ruimte maar nu niet meer want wij staan in haar aura. Ze
heeft geel gelakte nagels van zeker 3 cm waarmee ze op het scherm van haar telefoon tikt en een laag make up waar je de halve Chinese muur mee kunt stuken. Ik kijk uit het voorraam en kijk in het
gezicht van de Duitse buurman die net voor ons is gearriveerd. Hij hijst aan een peuk en lurkt uit een blik bier. We zwaaien even en wisselen een blik van verstandhouding. Ook niet zijn camping
denk ik. Nou dan kijk ik maar naar rechts. Daar zit een klein meisje met haar neus tegen het raam van de caravan gedrukt te kijken wat wij doen. Ik zwaai en steek mijn tong uit. Zij doet hetzelfde
en lacht. Universele taal!! Het is op zich wel een nette camping maar het publiek is een beetje apart. Een beetje Oranje camping mensen of tokkie kun je het ook noemen. Maar dan wel in het gareel
gehouden door een stel ouderen die regeren met ijzeren vuist. Overal hangen camera's en briefjes met wat je moet en wat niet mag. Overal gaan de bbques aan en worden er vette worsten op gegooid
door mannen in blote bast, die over de broek puilt en voorzien is van de nodige tatoos. In de ene hand de vleestang en de andere een blik bier en dan tussen de lippen een peuk. En ze maken geluid
alsof we op de kermis staan maarrr op het briefje, een van de briefjes dan he, staat dat het om 22.30 uur muisstil moet zijn. Anders komt oma denk ik met de mattenklopper en stopt opa je in het
kolenhok. En het werkt hoor om klokslag 22.30 uur is iedereen uitgetetterd, alle rook is opgetrokken en zelfs de rollende bierboeren die de ruimte in werden gebruld al ware het een wedstrijd wie
laat de goorste zijn niet meer te horen. We slapen prima, de was is al redelijk droog en de douches waren oke. Ik doe het rolgordijntje naar beneden en ja hoor, ze is er nog, ons zonnetje op links
kijkt nog even nukkig en haar vriend kijkt ook niet vrolijk. Ze zit nog, of alweer in haar badjas en is bezig haar gezicht te plamuren. De koffer die voor haar staat is groot genoeg om mijn hele
hebben en houwen in te stoppen voor een weekje Londen en zij heeft m gevuld met alleen make up!!! De Duitse buurman komt net terug van de douches in driekwart broek en blote bast. Hij zwaait en
stapt zn camper in om vervolgens zn broek uit te trekken en ik recht in zn blote billen kijk, goedemorgen... buurman wat doet u nu!! Gelukkig doet hij snel een onderbroek aan. Op rechts zitten ze
met zn allen te ontbijten, de bbques staan alweer aan met..... vette worsten, nou ik heb het wel gezien en de rest ook dussss er komt geen tweede nacht op deze camping. Maar we zijn weer schoon
voor met alles dus we kunnen weer het wild in. We vinden een camperplek 10 km verderop bij een windmolen misschien is dat leuk en dan kunnen we evengoed een rustig dagje houden. Het is op een
parkeerplaats, er loopt aan de overkant van een soort bay een wandelpad en er is een koffiehuis. We gaan eerst even kijken bij het winkeltje van de molen. Als je de molen wilt bekijken kan dat voor
7 euro pp. Nou gaan we straks even kijken wie dat allemaal wil. We kijken wat rond en gaan eerst even terug naar Campie om te kijken wat we doen. We besluiten dat het prima is en Kim en Gideon gaan
even netjes vragen of het oke is om daar te overnachten. Daar treffen ze mevrouw zuurtje die te veel pruimpjes heeft gegeten. Ze krijgen te horen op een niet al te vriendelijke manier dat het oke
is mits er een bezoek wordt gebracht, oftewel betaald, aan de molen. Ze zeggen haar gedag en Kim komt met een grote grijns terug gelopen. Hier blijven we niet want als mama hoort hoe het ging
vertrekt ze. Inderdaad, ze kent me goed. Wij weten heel goed wat de gebruiken zijn bij een Britstop, die overigens geheel vrijblijvend dus niet verplicht zijn!! En een deel van ons was zeker de
molen gaan bezoeken ondanks dat wij uit het land van de windmolens komen en dus niets verrassends zullen zien. Maar als mevrouw al anders heeft geconcludeerd en het een soort van verplicht gaat
stellen dan word ik dwars en ga ik dus weg. Dag mevrouw, fijne zondag!! We rijden door Tralee en zetten koers naar Galway. Mijn broer heeft gelijk, het is hier minder interressant qua landschap
maar nog steeds mooi hoor. We varen over van het ene schiereiland naar het andere en komen terrecht in het plaatsje Doolin, daar moet een mooie camperplek zijn en als de hoogtebalk dicht is moet je
even vragen bij het restaurant. De balk is dicht maar het is een prachtige plek aan een bay dus even vragen. Het mag helaas niet meer van de overheid dus op zoek naar een andere plek. We vinden er
een een stukje verderop maar daar aangekomen blijkt ie niet meer te bestaan dussss door. Uiteindelijk vinden we een leuke bij een ruïne aan een bay. Er staat een tent in het weiland en wij parkeren
aan de bay. Er wandelen af en toe mensen langs die vriendelijk zwaaien, nou das beter dan een zure windmolenheks....
Ring of Dingle
Rond 11 uur verlaten we Sneem, alles is weer geleegd en gevuld dus we kunnen weer!! We rijden het laatste stukje van de ring of Kerry en hebben besloten om toch ook maar de ring of Dingle nog te
rijden. En daar hebben we zeker geen spijt van gekregen. We zijn gestopt bij Inch Beach, een strand waar je met de camper en auto op mag rijden, hoe cool is dat. En dan sta je dus gewoon aan de
Atlantische Oceaan en ren je uit de camper zo het water in. Ik vind het helemaal te gek!! De mannen besluiten te gaan zwemmen maar Kim en ik houden het bij pootje baden maar wat een toffe ervaring.
Het waait als een malle, we moeten duwen om de camperdeur open te krijgen maar wat maakt het uit. Dit is echt te leuk. Na 2 uur trekken we weer verder maar niet zonder eerst een stoere foto van
Campie te hebben gemaakt bij de oceaan....
Ook the ring of Dingle gaan we niet in 1 dag redden maar dat zal niemand meer verbazen inmiddels. We rijden door mooie smalle weggetjes naar een kasteelruïne, we krijgen er geen genoeg van (haha).
Deze staat bij een mooi strandje met allemaal grote stenen er voor en uit de wind. We lopen wat rond en zitten op de stenen om van het uitzicht te genieten en dan is het tijd om een slaapplek te
zoeken. We vinden een Britstop in een heel kneuterig dorpje aan de oceaan waar we mogen staan op het parkeerterrein van de kroeg. We staan nu letterlijk naast de kroeg en achter de kerk, een
klassiek duo. Er huppelen konijntjes in de wei naast ons, daar wordt ik altijd blij van. Als we s avonds nog een stukje lopen zitten in de wei voor ons wel 20 a 30 konijntjes, echt super schattig,
we kijken ademloos toe... deze plek voelt echt een beetje als het einde van de wereld, heel rustig en stil en pikkedonker.
Waaidag
Valentia eiland is de planning. De wind waait nog stevig als we onze plek verlaten. We gaan eerst naar de Mr Price die de mannen gister tijdens het lopen hebben ontdekt. Het is een soort Action maar dan in het kwadraat, echt mega groot. We struinen de hele winkel af en kopen wat handigheidjes. En dan op naar Valentia eiland waar je behalve met een veerpont ook met een brug kunt komen want er is echt niemand die mij met deze wind op een boot krijgt!! We komen direct al boven op een klif die uitkijkt op een baai. Hier gaan we koffiedrinken. De wind beukt tegen Campie en beneden slaan de golven stuk op de rotsen. Er vaart een klein motorbootje in de baai waar de golven al best hoog zijn. Hij stuitert op en neer en tuimelt van links naar rechts. Hij vaart richting volle zee, joh ben je levensmoe of zo? Af en toe verdwijnt hij tussen de golven en komt dan weer boven. Ik word al zeeziek als ik er naar kijk. Bij de volle zee wordt het ze schijnbaar toch te gortig want ze draaien om en komen terug... mafkezen. Er staan 3 chinese mannen een roofvogel te filmen en af en toe stopt er een auto om foto's te maken. Wij rijden verder langs de prachtige ruige kust met inhammen en kliffen, we zitten nu aan de andere kant van de bergen en hier is nauwelijks wind. We gaan er uit om een of andere oervoetstap van een dinosaurusachtige te bekijken, blij dat we hem niet meer tegen kunnen komen hoor. De weg gaat verder langs de oceaan, over weggetjes waar aan de zijkant palmbomen groeien en komen uit bij een oud kerkhofje met dito kerk. Verderop is weer een prachtige view over de oceaan. Jacco en Kim gaan foto's maken. Dan komt de eigenaar van een huis net thuis met de auto. Hij roept en zegt, loop maar door hoor de tuin in dan kun je mooie foto's maken. Nou das nog ns lief zeg!! Uiteindelijk komen we uit in een klein dorpje waar de veerboot vertrekt, die wij natuurlijk niet nemen want het waait nog steeds moker hard om met Teun te spreken. We parkeren de camper en maken lunch en kijken naar de bedrijvigheid bij het haventje. Er is een groepje tieners die duikles krijgen en een pier waar het water rond kolkt. Raad eens wie daar op willen staan? Alle mannetjes uit de camper. Kim maakt foto's en ik blijf gewoon ver uit de buurt. 1 x in je leven bijna verdrinken is al 1x te veel dus ik heb ontzag voor de zee en blijf altijd op veilige afstand. Wij rijden langs de andere kant van het eiland terug naar de brug. Een rondje Tessel maar dan anders. Hier zijn meer huizen en landbouw en veeteeld maar zeker ook mooi om te zien. We rijden de brug over en een rondje door Portmangee, een kleurig dorpje... daar pakken we de Skelligroute op, een lus aan de ring of Kerry, we komen langs de kliffs of Kerry waar we even gaan kijken, heel mooi. We rijden meer het binnenland in waar een kasteelruïne staat die prachtig is begroeid dus weer even kijken natuurlijk en verderop is nog een ronde kasteelruïne die we natuurlijk ook bezoeken. Mn broertje vraagt zich af waarom we zooo langzaam zijn, nou daarom dus, wij proeven, ruiken, voelen, horen en bekijken alles nauwkeurig (haha). Dan gaan we eindelijk naar Sneem. Er is een mooie camperplek aan een watertje, we moeten betalen bij de kroeg verderop en hebben alle faciliteiten voor Campie, super de luxe. We komen aangereden en er is een winkeltje waar een maffe kleurrijke lamp buiten staat en een okerkleurige parasol met balletjes. Ik koor hoor ik van achteren, dat is een echt mama winkeltje. Nou zekers, het trekt me aan als een magneet. Het heet the green chair en ze verkopen er allerlei gekkigheidjes van speelgoed tot woonaccessoires. Er zit een ateliertje achter waar de eigenaresse zelf spulletjes maakt en haar man zit achter de kassa. De poes ligt te slapen op de toonbank en ze heet Nellie zegt de man. We vinden houten keukenspulletjes op het formaat van het muizenhuis, die gaan mee naar Holland. We rekenen af, krijgen nog folders en tips van de man en aaien Nellie die rustig door slaapt. Ze hebben Nellie gevonden en sindsdien woont ze bij hen. We zeggen de man gedag en bedanken hem en lopen terug naar Campie. Wat een leuke man en wat een leuke winkel en wat een leuke lamp en wat een leuke camperplek en wat een leuk dorpje.....
Horror ijsje
We komen wat traag op gang vandaag maar dat mag want we hebben tenslotte vakantie. Ik ga nog even douchen en heb mijn douchemunt mee. Ook mijn telefoon en bril, dat neem ik normaal niet mee maar vandaag heb ik het gevoel dat het mee moet. Ik heb mijn haren gewassen en mijn gezicht en ploep uit gaat de douche. Uuuuuuh tja en nu, ik ben nog niet eens gewassen, ik ben echt snel dus langer dan 3 minuten sta ik echt niet en je kunt 7 minuten voor een muntje. Nou dan had ik dus een voorgevoel met mn telefoon en bril, dus even Jacco bellen en kort daarna hoor ik Kim: mam waar ben je? Nieuw muntje er in en nu is ie natuurlijk niet op te krijgen. Deze doet het wel 7 minuten en ik ben in 2 minuten klaar. Dus schoongespoeld ben ik nu in ieder geval zeker. We vertrekken rond de middag vanaf deze mooie camping en verder gaat de reis over de ring of Kerry. We komen langs een elfjesbos, een soort klimbos met ienie mini huisjes voor elfjes. Kim en ik krijgen last van onze sprookjesboskriebels en moeten gewoon even kijken. Kim oppert dat we de Jack Sparrow muis mee moeten nemen om foto's te maken en ik neem Kiki, de leerbeer van de oppaskinderen, die ook mee op vakantie is, mee. We zien er vast heel raar uit met een beer onder ons arm en een muis in de hand maar ach, kan ons niks skele hoor (haha) de mannen lopen achter ons aan alsof het heeeeeel normaal is en we klauteren de heuvel op. Ik snap direct dat iemand hier op het idee van elfenhuisjes is gekomen want het is echt een prachtig stukje bos. Je zou serieus niet eens verbaasd opkijken als Tinkerbell hier in hoogst eigen persoon zou neerstrijken op een tak... en de huisjes zijn echt te schattig. We maken onze foto's, genieten van de route, Jack en Kiki gaan weer mee de camper in en als schijnbaar heel normale camperaars trekken we weer verder. We wijken uiteraard van de route af want er is een smal weggetje dat ons roept en komen uit bij een mooi strand, Rossbeigh strand. Het is lekker weer met een zonnetje en af en toe een paar spatjes regen maar die vallen echt reuze mee, dus springen we de camper weer uit en binnen een paar tellen is de jeugd, daar hoort Jacco ook bij, beneden op het strand en staat met de voeten in de Atlantische oceaan. Nou dat gebeurt ook niet elke dag dus dat is best bijzonder. Ik zit op een muurtje in het zonnetje met mijn benen op een grote steen en kijk eens lekker rond. Jacco loopt door het water, de kids maken springfoto's van elkaar, er lopen paarden over het strand en door het water, die maken een mooie buitenrit. Er staat een zoenend stelletje aan de waterkant maar verder is het lekker rustig op deze mooie plek. Gideon zoekt schelpen en Teun stenen, dat deden Kim en Teun vroeger ook altijd alleen zijn ze nu wat selectiever en gaan er maar 5 stenen mee ipv een hele kruiwagen omdat ze allemaal zo mooi zijn (haha). Als iedereen weer boven is halen we een ijsje bij de mooie met disneyfiguren beschilderde ijscowagen. Als je de verkoper ziet durf je bijna geen ijsje te halen. De man ziet er eng uit met een sluik kapsel dat aan zijn hoofd plakt, een miezerig snorretje (zo een van neem dan geen snorretje), ook zijn kleding is apart, een overhemd in een veel te hoog opgehesen broek. Ik zou zo een boek kunnen schrijven met hem in de hoofdrol. Hij zou dan een seriemoordenaar zijn die meisjes met zwarte haren vermoord omdat hij vroeger door zo'n meisje is gepest. Hij blijkt dan enorm intelligent te zijn en een creepy kamer met foto's van de meisjes en een hele tijdlijn van wanneer ze wat doen zodat hij precies weet waar en wanneer hij toe moet slaan. De modus opperandi is altijd hetzelfde en er worden minstens 6 meisjes vermoord voor hij wordt opgepakt. Hij woont nog thuis bij zijn lieve oude moedertje en in zijn slaapkamer hangt nog zijn kinderbehang met schaapjes en tractoren. Maar genoeg gefantaseerd, ware schoonheid zit van binnen en dit zal dus gewoon een lieve man zijn, maar zonderling is hij wel... zijn naar voren gebogen hoofd, alsof zijn nekspieren verlamd zijn wakkert mijn fantasie weer aan, maaaar we kwamen een ijsje halen dus die bestellen we, spikkels, chocolade, marshmallows, alles kan er op. Als we naar de camper lopen grom ik in Teuns oor: die saus die hij op de ijsjes doet is van giftige bessen zodat iedereen straks ontzettend ziek wordt, behalve ik want ik ben te dik voor de lage dosis gif en wordt alleen maar misselijk. Teun vindt het een leuke theorie die inderdaad bij deze man past dus ik zeg nog snel: niet tegen Kim zeggen hoor want dan hoeft ze dr ijsje niet meer. Arme man, sorry hoor meneer, het zijn alleen maar hersenspinsels van mij, niet persoonlijk bedoeld. Het ijsje was heerlijk en niet vergiftigd dus we rijden gewoon verder, over een nieuw smal weggetje dat stijl omhoog loopt, hij is op het randje en gelukkig komen we geen tegenliggers tegen want dat is echt heel vervelend als je stil moet staan op een stijle helling en daarna weer weg moet rijden maar owww wat is ie de moeite waard. We komen terrecht op weer een prachtig stukje langs de oceaan, echt een ruig stuk met kliffen en rotsen en beukend water dat breekt op de rotsen. We rijden en genieten en dan weet Kim ons te vertellen dat er een chocolaterie dichtbij zit. Nouuuuu het is koffietijd dusssss.... Het begint net te spetteren als we uitstappen dus vlug naar binnen. Alleen de geur is al goddelijk. We kiezen allemaal een taartje uit en ze hebben chocomel met verschillende smaken. Kim en ik kiezen de caramel en wat is ie lekker. Samen met het taartje is het wel een hele maaltijd en je voelt ploep ploep op beide heupen een spoiler uitklappen maar het is de zonde meer dan waard!! We krijgen nog een proeverij van 5 smaken chocolade en bonbons, kopen nog wat chocolade voor het thuisfront (het is nog maar de vraag of het daar ook echt aan gaat komen of dat het sneuvelt onderweg) en dan is het sluitingstijd en vertrekken we, de spetters waren een stortbui geworden maar die is inmiddels al weer over dus dat treft. We waren van plan om vandaag tot Sneem te rijden want daar is een Britstop maar dat is nog 50 km en eigenlijk willen we morgen nog hier wat dingen bekijken maar hier is niet echt een camping oid. Nu mag je in Ierland vrij staan in overleg met de eigenaar van de grond maar dat is lastig als je in de middle of nergens staat. Ik zie ergens bij een haventje een camper staan en het is even zoeken hoe er te komen. Het is bij een watersportclub. De camper is verlaten maar er staat wel nog een buscamper met mensen er in. Dus we hebben het even netjes gevraagd binnen en geen enkel probleem als we daar gaan staan en we mogen ook gebruik maken van de toiletten als er iemand aanwezig is. Nou dat is top, dan hoeven we niet verder te zoeken en kunnen we morgen hier verder op onze ondekkingstocht. Het is wel heeeel winderig deze avond, we verzetten 3x de camper maar het gas van de koelkast blijft uitwaaien en af en toe heb je het gevoel dat de camper op zn kant gaat, de regen striemt tegen de ramen, het lijkt wel herfst....
Gap of Dunloe
Een hele mooie route staat er op het menu voor vandaag. Onze gids heeft een route via maps toegestuurd met aanwijzingen en tips. Net een puzzeltocht maar dan met de antwoorden er al bij (hihi). Hij beloofde dat we vandaag een van de mooiste stukjes Ierland te zien krijgen dus wij zijn er helemaal klaar voor. We starten vanaf onze pub nabij Dunloe, er rijdt een mooi beschilderde camperbus vanaf de parkeerplaats, de man groet met zijn vingers in V stand, hé een zielsverwant, peace man groet ik terug. Het duurt niet lang voor we door de bergen rijden. Prachtig en ruig alsof niemand zich hier ooit met de natuur heeft bemoeid, af en toe staat er een huis en overal zijn schapen. Rode, blauwe en paars gemerkte schapen. Ze vallen goed op, een rode vlek achter een rots, je ziet ze van verre. Her en der lopen ook wat koeien. Op sommige stukken staan wat meer huizen bij elkaar, het ruikt er alsof opa aan het paling roken is. Dat deed hij altijd in een oud olievat op turf. De paling hing aan ijzeren pennen en bovenop ging een juten zak. Hij ving de paling zelf met zijn fuiken op het Wad. Ik mocht vaak mee om de fuiken te lichten. Hij had zelf een platte kruiwagen gemaakt van hout met een soort rugleuning zodat de spullen er goed op konden staan. Als we naar het Wad gingen mocht ik als klein meisje op de kruiwagen zitten en zo gingen we heel Westerland door en de dijk op. We stapten in het bootje en opa kloette naar de fuiken die dan werden leeg gegooid in de boot. Krabben en kleine vissen werden terug gezet en de rest ging mee naar huis. De turf werd 1 keer per jaar gehaald in Drenthe bij een turfsteker met een aanhangwagen door mijn vader, mijn opa en ik mocht ook altijd mee. Hier hebben we ook al een paar keer turfstekerijen gezien. Ze gebruiken het hier schijnbaar als brandstof en de geur roept bij mij mooie herinneringen op. Mijn broer is al meerdere keren in Ierland geweest en een van de huisjes waar hij heeft verbleven is ook op de route aangegeven. Hij weet dat wij geen smalle weggetjes schuwen en dit is er een in de categorie past ie of past ie nie... hij past hoor, we snoeien wel her en der wat beplanting, of te wel de fuchsiabloemen en bramen vliegen door mn raam naar binnen maar ik hou van deze weggetjes. Misschien familietrekje (haha). Jacco zegt al dat ie dit met een huurcamper nooit had gedaan maar onze ouwe trouwe campie schrikt niet van wat struiken en elk krasje heeft n verhaal en zorgt ervoor dat onze camper niet zo'n zielloos 13 in een dozijn huurcamper is. Althans dat is mijn gevoel erbij. Mn broertje heeft niet gejokt, het is een schitterend stuk Ierland en traag als we zijn doen we er ruim 5 uur over. Het is een route van ongeveer 60 km. We gaan regelmatig er uit om foto s te maken en van al het moois te genieten. We eindigen in Killarney waar we de toeristeninfo bezoeken en wat souvenirwinkeltjes. Jacco blijft in de camper en heeft inmiddels een camping vlakbij gevonden. Ze hebben een plekje voor ons dus helemaal goed. Het meisje dat ons ontvangt schreeuwt zo hard met de intake en uitleg dat Teun en ik het in de Camper horen. Hé matje, we spreken een andere taal dan jij maar we benne niet doof hoor... Het is een keurige camping, eenvoudig maar alles is er en het is schoon en er is een pooltafel en een wifipunt, wat wil je nog meer. We hebben geen van allen zin om te koken dus eten we bij de Golden Nugget, een restaurantje op een kilometer lopen vanaf de camping. Heerlijke afsluiting van een prachtige dag!!!
Start ring of Kerry
We gaan op tijd op pad, de Healypass is ons eerste tractatie deze morgen en wat voor een. Wat een prachtige route door de bergen via smalle slingerende weggetjes, dwars door de ruige natuur. Daar wil je wel mee wakker worden hoor. We komen weer uit op de ring of Beara, de ring die door de Ieren zelf als mooiste wordt betiteld omdat hij het minst toeristisch is. We rijden de ring verder af en bij Kenmare gaan we over op de ring of Kerry, de meest bekende en meer toeristische ring. We hebben van onze personal gids, mn broertje, weer veel info gehad en soms lijkt t bijna of je de plek al kent. We stoppen bij Ladies View, een prachtig uitkijkpunt waar mn broer, Dina ten huwelijk heeft gevraagd, nou dat moeten we natuurlijk even nader bekijken. We keuren het goed hoor, prachtige plek!! We kijken even rond in het souvenirwinkeltje en dan zetten we koers naar Killarney, een grotere plaats op deze route. Hier zie je overal Jaunting cars rijden. Ouderwetse soort open koetsjes uit de 19e eeuw met 2 wielen en met een paard er voor. We overnachten bij een pub langs de gap of Dunloe, een mooi stuk berglandschap waar we morgen een route gaan rijden. We drinken wat in de pub en slapen op de parkeerplaats onderaan een groene heuvel, helemaal goed!!
Ring of Beara
Vandaag rijden we de ring of Beara, de onderste ring in het zuid westen en volgens de Ieren zelf de mooiste van de drie ringen, minder toeristisch dan Kerry en Dingle. We hebben nogal buiïg weer
maar daar heb je met rijden verder geen last van. De natuur is hier schitterend. Omdat het in de winter in Ierland zelden onder de 8 graden komt groeien hier tropische planten gewoon langs de weg.
Jucca s, palmbomen, vaste fuchsia struiken tot wel een paar meter hoog, agapantus en daar tussendoor rozen en de knaloranje crocosmia s. Een ware kleurenpracht. Ook heide gedeit hier goed. We
bezoeken het havenplaatsje Castletown bear en bezoeken de Quills, een Ierse winkelketen met souvenirs en kleding in Glengarriff. Daar plenst het echt maar ach we hebben van de Noren geleerd dat
slecht weer niet bestaat, alleen slechte kleding dus plu op en gaan. En als ik een dikke plas zie kan ik het niet laten... Kim zegt nog: nee mam, maar te laat, lekker met mn blote voeten stampen in
die plas, blijft leuk!! We kopen wat souvenirs voor het thuisfront en Teun vindt zijn droomportemonaie die hij op de boot misliep dus geslaagd!! De mevrouw achter de kassa vraagt of ik bubble wrap
wil.... ehhhh Kim? Nee Kim weet ook niet wat het is. Ze laat het zien en ze bedoelt noppenfolie, owwww ja graag, weer wat geleerd. Iers is toch weer anders dan gewoon engels hoor, meer geknauw, ze
slikken de helft in maar de meesten zijn heel vriendelijk en herhalen het graag. En verder gaat de rit, we komen op een T splitsing en de tomtom wil ons een smal stijl weggetje op hebben dus dat
doen we braaf, misschien wordt het verderop breder. Campie brult de berg op maar het wordt steeds smaller, het weggetje is net zo breed als Campie zelf en aan de linkerkant verschijnt een afgrond.
Het regent en daardoor is het op de hogere stukken mistig. Hmmmm we zijn inmiddels heel wat gewend en schuwen zeker geen smalle weggetjes maar dit vinden we in deze omstandigheden toch een brug te
ver hoor. Gelukkig is er aan de rechterkant een soort inham wat ons precies de ruimte geeft om te keren en dan vlug weer naar beneden. Eerst maar eens even op maps kijken hoe het precies zit en wat
blijkt... tom heeft ons een ruiterpad opgestuurd. Nou ja zeg, daar heeft Campie teveel paardenkrachten voor hoor (haha). We volgen de verantwoorde weg en komen bij een prachtig stuk atlantische
oceaan met ruige stenen, super mooi... er staan hier overal borden met pas op mijnschachten. Voorheen werd hier in mijnen koper gedolven. Bij het uitkijkpunt vindt Jacco een steen met groene
kopererts erin. De kust is op dit stuk echt adembenemend... we vinden een camping op de weg naar de Haely pass, een terug in de tijd camping. We worden aan de weg verwelkomd en begeleid door de
hond, het is een camping met terrassen en de weggetjes zijn stijl. De receptie zit op de top. Het is een schitterende plek. Oma regelt de receptie en wat vaste gasten regelen het toiletgebouw en de
kantine. Het is heel gedateerd maar prima schoon dus helemaal top wat mij betreft. Overal liggen kleedjes en de tegeltjes zijn ook lekker vintage, ik kan er altijd van genieten. De douche is prima,
lekker warm en harde straal alleen moeten we via een schuin paadje in het gras er naar toe, glibber glibber en ook weer omhoog, hijg hijg, gelukkig staat er een boom met dikke takken die ik als
steuntje kan gebruiken...
Het is er stiller dan stil en donkerder dan donker en we slapen dan ook heerlijk....